Wandelweekend
te Oteppe 13, 14 en 15 oktober 2000.
Vicus
vertelt….
Vrijdag
13 oktober:
Mijn
baasjes zijn weer iets van plan. Het huis staat in rep en roer. Slaapzakken
worden bovengehaald, kledij bijeengepakt, drank naar de auto gesleept. Ik ben er
niet gerust in totdat ik zie dat ook mijn koekjestrommel bij de andere
spulletjes wordt gezet. Oef, ik mag mee. Na nog een snelle wandeling in het bos
om de natuurlijke behoeften te doen zijn we dan eindelijk op weg. Na een klein
uurtje vertragen we en wanneer we halt houden hoor ik bekende stemmen. ‘t Is
Koen, Staf en Lieve. Joepie, we zijn weer met de Newfy club weg. De deur van ons
bungalowke wordt opengemaakt en ik trippel snel binnen. Gezellig en proper
ingericht. Snel weer naar buiten want het zonnetje schijnt volop en mijn
vriendjes Ulli en Vulcan zitten te wachten. Na een verkennend wandelingetje
doorheen het domein ruik ik nog meer bekende geurtjes: Tara en Patton zijn
toegekomen, Verdi, Vanjo en Biscuit zijn er ook al. Het avondeten stelt me
teleur: mijn baasje heeft weeral veel te lekkere spaghetti gemaakt want onze
bungalowgenoten hebben geen piertje voor me overgelaten ! Nog meer geurtjes
buiten op te snuiven: Xam, Indy, de Franssprekende hondjes,… zowat iedereen is
toegekomen en we staan klaar om de avondwandeling te beginnen. Het is Vrijdag 13
oktober, geen wolkske aan de lucht en vollemaan. Gelukkig mag ik dicht bij mijn
bazinneke lopen. De wandeling voert ons doorheen het bos via de vijvers naar de
open velden rond Oteppe. Meermaals moeten we links de kant induiken omdat er
onverwachts een auto door de veldweggetjes komt scheuren. Na een deugddoende
wandeling bereiken we terug het park l’Hironedelle waar onze baasjes een
aanval doen op een drankje met alcoholische additieven. Wij, Newfies, moeten
maar tevreden zijn met een bakje water en een plaatsje onder de tafel in de bar
van het kasteel. Gelukkig zijn we hier welkom. De dag wordt afgesloten met een
begroeting aan mijn dorpsgenoten Xano en Ycko gevolgd door een jeneverke in onze
bungalow. Shubby en zijn baasjes zijn al gaan slapen want morgen moeten we
immers vroeg op voor de wandeling van 8u30 !
Zaterdag
14 oktober:
Eindelijk
is er iemand wakker, ik trippel met Staf mee naar beneden en versper de weg naar
de badkamer. Het belooft een mooie dag te worden: de nevel hangt nog over de
velden en het zonnetje doet haar best al. Om 10 u vertrekken we dan met z’n
allen voor een mooie wandeling. Mijn bazinneke wil perse laten zien dat wandelen
met twee Newfies net zo goed gaat dan met mij alleen. Ulli mag dan wel een
prachtige kop hebben zodat ik fier ben om naast hem te mogen lopen zijn trage
tempo is allesbehalve op dat van mij afgesteld. Ik doe het voorbeeldig en mijn
bazinneke is blij. Als je de groep zo ziet lopen dan zijn we best met velen. Ook
een aantal nieuwe mensen en hondjes zijn van de partij. Onderweg kopen we nog
een plaatselijke beenhouwer leeg en worden de puppy’s opgepikt door taxi
Maria. De conditie van de hondjes en hun baasjes wordt op de proef gesteld
wanneer er enkele kleine hellinkjes bedwongen moeten worden. Gelukkig is het
weer zo prachtig dat de baasjes daarna lekker lui in het zonnetje kunnen
uitrusten. In de namiddag staat er een wandelzoektocht op het programma. Mijn
vriend Ulli laat het al afweten, wandelen en dan nog zoeken is niets voor hem.
In kleine groepjes vertrekken we dan op zoek naar de patroonheilige van de
plaatselijke kerk (St. Michel of St. Hubertus, de parochianen weten het zelf
niet eens), busuurtabellen ontcijferen, huisnummers zoeken, kennis van plant en
dier wordt getest, tafels en stoelen tellen, enz…Koen rijdt rond op zijn fiets
en checkt alles nog een keer op juistheid na. Slim als hij is heeft hij direct
door dat er zich foefelaars onder de baasjes begeven. Gestraft zullen ze worden!
Na een leuke namiddag wordt er spontaan verzameld op het terras van onze
bungalow. Drank, versnaperingen en straffe verhalen worden bovengehaald. ’s
Avonds worden de beste speurneuzen van de dag bekroond en de foefelaars wordt
een boete opgelegd van 1 rondje betalen. Onze voorzitter heeft dan nog een kwis
in elkaar gebokst maar ik lig dan allang te snurken onder de tafel. Wat kan mij
het schelen hoe het riviertje noemt dat langs het domein stroomt. Onze baasjes
weten het wel na druk overleg. Voor mij zit de avond er op. Ik mag braaf mijn
oogjes sluiten en bij mijn baasje blijven, gelukkig hoef ik er niet bij te zijn
als er nog wat nageborreld wordt ten huize van Xam en Indy. De nachtrust van
deze twee lotgenoten was danig ingekort, de papengaaikes vlogen ook niet meer
uit….
De geur van
een teefje dringt door mijn neusgaten. ‘t Is een bekende geur, Vayka en haar
baasjes zijn ook nog gekomen om toch iets van dit weekend mee te pikken. Ze
treffen de hele bende nog slapend en hoogstwaarschijnlijk vragen ze zich af
waarom ze zelf zo vroeg zijn opgestaan. Eindelijk komt er beweging in de
slaapzak. Pistolekes worden gesmeerd en haastig opgegeten want er is nog een
“ochtendwandeling” gepland. Het weer is minder mooi vandaag, mist beperkt
mijn zicht. Sommige baasjes beseffen pas NA de wandeling dat er mist hing. Al
snuffelend, en sommige al puffend (ik hoef waarschijnlijk Urko zijn baasje hier
niet extra te vernoemen, maar ik doe het toch…), verkennen we de omgeving. Na
de wandeling mag ik mijn oogjes eventjes toe doen en ook mijn baasjes maken van
de gelegenheid gebruik om bij te komen. Om 14u worden we verwacht op de
binnenplaats van het kasteel. St. Hubertus heeft zijn helper gestuurd om al mijn
Newfyvriendjes en mezelf “de zegen” te geven. Wordt er nu verondersteld dat
we gehoorzaam zullen zijn en tafelmanieren zullen hebben ?
Na dit
tafereel hebben we eventjes de tijd genomen om onze voorzitter uitvoerig te
bedanken om het geslaagde weekend dat hij in elkaar heeft gebokst. Voor ons
hondjes is het zo goed als afgelopen, er wordt nog een vachtverzorgingsshow
gegeven door Koen en Tara. Mijn bazinneke heeft er toch weeral wat bijgeleerd en
hoogstwaarschijnlijk wordt ik één van de dagen als proefkonijn gebruikt nadat
ook eerst bij mijn baasje zijn “witte puntjes” zijn bijgeschaafd.
Aan alles
komt een einde…..
Opruimen wordt met tegenzin gedaan. Ik word nogmaals meegesleurd naar bungalow nummer 5 en daar wordt op het weekend andermaal het glas geheven. Ik snurk erop los. Bij deze reserveer ik voor mij en mijn vriendjes Ulli en Vulcan een bungalowke voor volgend jaar.
Woef,
Vicus.